Jedną z najczęstszych chorób psychicznych wśród dorosłych jest depresja. Jednakże nie wyklucza to możliwości jej wystąpienia u bardzo młodych osób. To zaburzenie ma wpływ na emocje, rozumowanie i zachowanie. Widać to u młodych ludzi już w wieku pięciu lat. Około 5% z nich, podobnie jak w przypadku nastolatków, w pewnym momencie swojego życia cierpi na depresję. Zwłaszcza gdy są zestresowani, opłakują stratę ukochanej osoby, mają problemy z koncentracją, dysleksją lub lękiem.
Depresja u dzieci w wieku przedszkolnym
Niektórzy uważają, że objawy depresji mogą objawiać się we wczesnym dzieciństwie, nawet u dzieci w wieku przedszkolnym, poprzez zachowania związane z kiepskim nastrojem i lękiem. Chodzi tu między innymi o kłopoty z zasypianiem i nawykami jedzeniowymi, co z czasem prowadzi do braku apetytu i utraty wagi.
Depresja u dzieci w wieku nastoletnim
Zaburzenia nastroju objawiają się później w dzieciństwie za pomocą:
- płaczliwości,
- poczucia beznadziei,
- zwiększenia poziomu niepokoju,
- gorszego codziennego funkcjonowania,
- widocznych oznak zmęczenia,
- bólów brzucha i głowy,
- rezygnacji z wcześniejszych aktywności,
- wyjątkowej drażliwości i stopnia nieuzasadnionego zdenerwowania,
- przesadnej surowości względem innych członków rodziny.
Najczęstsze przyczyny depresji
Wiele czynników może przyczynić się do depresji, w tym temperament, skłonność dziedziczna i bolesne wydarzenia życiowe. Dzieci z depresją mogą mieć wyjątkowo niską samoocenę w wyniku kontaktów rówieśniczych. W tym przypadku należy również ocenić możliwość zastraszania i marginalizacji społecznej. Rzeczywiste cechy pozorne są często używane do określenia statusu społecznego. Dzieci w tym wieku często reagują na to, co widzą. W rezultacie wydaje się, że bycie silnym fizycznie, wyrażone na przykład umiejętnością szybkiego biegania byłoby o wiele korzystniejsze społecznie niż skupianie się na współczuciu, cierpliwości i moralności.
Leczenie dziecięcej depresji
Pod względem paradygmatu leczenia depresja młodzieńcza jest porównywalna z depresją dorosłych, ale technika będzie się znacznie różnić. Zabiegi konwersacyjne, wraz z terapią rodzinną, będą podstawową linią leczenia. Niezbędne jest również uczestnictwo w życiu szkolnym. Inne modalności, takie jak zabawa i zajęcia artystyczne, mogą być stosowane, gdy terapia konwersacyjna jest niedopuszczalna ze względu na brak rozwoju języka.
Dziecku również narażone jest na wystąpienie depresji, co w przypadku tak młodego człowieka wiąże się z kilkoma problemami. Najważniejszą rzeczą jest jak najszybsze rozpoznanie objawów ostrzegawczych i pomoc dziecku w odzyskaniu równowagi. Proces ten można znacznie ułatwić, korzystając z pomocy terapeutów, m.in. przy pomocy specjalnych aplikacji mobilnych, co będzie szczególnie cenne w momencie, w którym nie ma możliwości samodzielnego odwiedzenia specjalisty.
—