Leczenie oparte o zastosowanie środków farmakologicznych w postaci leków przeciwpsychotycznych, inaczej zwanych neuroleptykami, jest kluczową
i jednocześnie najbardziej skuteczną składową terapii schizofrenii.
Leczenie prowadzone za pomocą
leków przeciwpsychotycznych
pozwala zniwelować
bądź całkowicie wyeliminować kłopotliwe dla chorego objawy,
takie jak omamy, czy urojenia
i daje możliwość powrotu
do normalnego, codziennego
funkcjonowania.
Warto wiedzieć że coraz nowocześniejsze formy
leczenia, takie jak leki
o przedłużonym uwalnianiu
stosowane w iniekcjach
co 2-4 tygodnie (tzw. LAI),
czynią terapię nieco mniej uciążliwą zarówno dla pacjenta, jak i jego opiekuna. Bywa on często przytłoczony
koniecznością ciągłego przypominania choremu o kolejnej dawce tabletek.
Więcej na temat nowoczesnych form leczenia na stronie: www.zdrowiepsychiczne.pl
Leki to nie wszystko
Leczenie farmakologiczne to podstawa, jednak na wszechstronną terapię schizofrenii składają się również inne metody. W skład kompleksowej terapii schizofrenii wchodzi psychoedukacja, psychoterapia oraz metody rehabilitacji: treningi funkcji społecznych, emocjonalnych, funkcji poznawczych.
Warto rozmawiać, czyli rola psychoterapii
Psychoterapia jest nieodłącznym elementem terapii wielu różnych schorzeń psychicznych, także schizofrenii. Można prowadzić
ją w formie indywidualnej
lub grupowej. Psychoterapię
warto rozważyć nie tylko
u pacjenta, ale i u jego bliskich.
Dobrze poprowadzona pozwala opiekunom lepiej zrozumieć
chorego i jego, często
irracjonalne zachowania,
a także uporać się z własnymi
emocjami.
Dowiedz się więcej
Psychoedukacja to proces, dzięki któremu pacjent i jego bliscy mogą poznać
przyczyny choroby, zrozumieć naturę objawów, poznać metody leczenia.
Dobrze poprowadzona pozwala opiekunom lepiej zrozumieć chorego i jego,
z pozoru irracjonalne zachowania, a także uporać się z własnymi emocjami.
Zintegrowanie różnych postaci leczenia – tj. połączenie farmakoterapii
z psychoterapią, czy psychoedukacją, przynosi najlepsze rezultaty,
rozumiane jako wielopłaszczyznowa poprawa stanu chorego. Umożliwia
to odzyskanie prawidłowej aktywności życiowej chorego i daje możliwość
powrotu do normalnego funkcjonowania i realizacji swoich ról społecznych.
