Jesteśmy świadomi tego, co w nas niedoskonałe i odważnie to zmieniamy, jeśli trzeba, nie obawiamy się poprosić przyjaciela o pomoc. Kiedy boimy się sami siebie, to rośnie w nas egoizm, a to jest pożywka dla nieprzyjaźni. Dopuszczamy również prawo innych do słabości, nie oceniamy ich i nie zmieniamy, co oczywiście nie wyklucza pomocy w zmianie, kiedy nas o to poproszą lub kiedy grozi im niebezpieczeństwo.
Prawdziwy przyjaciel rozumie, a nie ocenia
Prawdziwy przyjaciel rozumie, a nie ocenia. Aby jednak rozumieć innych, trzeba najpierw zrozumieć siebie i z czułością przyjrzeć się tym swoim stronom, które atakują nieprzyjaciele, chcąc nas osłabić. Dopiero wtedy, kiedy to dostrzeżemy i zaakceptujemy, możemy się zaprzyjaźnić sami ze sobą, a to jest niezbędny warunek przyjaźni z innymi. Tak naprawdę możesz być przyjacielem, kiedy zrozumiesz i pokochasz siebie, a z drugiej strony to właśnie przyjaźń będzie ci później w tym pomagać. To, co wnosisz do relacji przyjaźni, będzie się w niej doskonalić.
Przyjaźń to: wybaczanie, najszlachetniejsze cierpienie, największe zjednoczenie umysłów, najsurowsza prawda, miłość, uczynność, zrozumienie, wdzięczność, wielka radość, poczucie humoru.
Prawdziwy przyjaciel daje wolność
Prawdziwy przyjaciel respektuje wolność partnera i uznaje granice swojej obecności w jego życiu. Niedomaga się wyznań i informacji, wbrew jego woli. Daje prawo do przemilczenia pewnych spraw, będąc jednocześnie gotowym do wysłuchania ich w każdej chwili. Potrafi słuchać bez oceniania i komentowania, daje w rozmowie coś, co najcenniejsze -uwagę, a także szacunek do uczuć. Kiedy pojawiają się łzy, nie mówi „nie płacz”, tylko towarzyszy nam w bólu.
Przyjaciel nie chce ograniczać wolności i przywiązywać do siebie, to potrzeba naszego ego. Przyjaciel daje wolność. Przyjaźń nie jest wzajemnym uzależnieniem, lecz wymaga umiejętności połączenia wyjątkowej bliskości z niezależnością i to bywa czasem trudne. Być przyjacielem to być gotowym na spotkanie własnej dojrzałej wolności z drugą dojrzałą wolnością.
Przyjaciele nie koncentrują się na samej własnej relacji, tylko jednoczą się w myślach i sercach, kierując je do wartości, które są dla nich ważne i cenne. Cieszą się jedno-ścią, ale i szanują odmienność. Nie oczekują stuprocentowej zbieżności, bo wiedzą, że to byłoby fikcją.
Przyjaciel cieszy się obecnością partnera, ale i bez jego bliskości radzi sobie doskonale. Ma świadomość, że przyjaciela się nie ma, a z przyjacielem się jest – niekoniecznie fizycznie, ale zawsze w sercu i myślach. I wtedy kiedy rozpiera nas radość, i wtedy, kiedy świat wali nam się na głowę.
Prawdziwy przyjaciel zawsze wspiera
Przyjaciel zawsze wspiera, cieszy się kiedy, sprawia przyjemność i zawsze potrafi cieszyć się szczęściem drugiej osoby. Sam nie oczekuje, a z radością ofiarowuje. Prawdziwa przyjaźń jest możliwa, kiedy człowiek umie bezwarunkowo kochać i koncentrować się na tym co w przyjaźni piękne, wielkie i budujące, a ignorować to co małostkowe.
Przyjaźń jest wzajemnością – wzajemnym ofiarowywaniem. Kochać możemy kogoś bez jego wiedzy i przyzwolenia, ale przyjaźnić możemy się tylko w relacji obustronnego zainteresowania i zaangażowania. Być przyjacielem to być z drugą osobą, dając jej uwagę, zrozumienie i akceptację, jednocześnie zachowując prawo do szczerych wypowiedzi. W chwilach smutku wspierać własną obecnością i ciepłym gestem, czasem zapłakać wspólnie nad losem, ale nigdy nie rezygnować ze wspólnego działania. Przyjaźń czasami wymaga działania, a czasem chwili wspólnego milczenia i pozornej bierności. Jeśli mamy serce otwarte, to wiemy, kiedy przychodzą takie momenty.
Przyjaciel nie gani, lecz wspiera. Kiedy widzi, że partner błądzi, wskazuje mu właściwą drogę, ale niczego nie wymusza, daje prawo wyboru. Wszystko, co robi służy dobru drugiego i urzeczywistnieniu jego potencjału. Nie ma w tym miejsca na rywalizację. Przyjaciel ciągle doskonali się w wybaczaniu i wdzięczności, bo przyjaźń karmi się wdzięcznością. Jest w niej też wiele przestrzeni dla śmiechu i poczucia humoru.
Spośród wszystkich sposobów, jakie Ci wskazuje mądrość dla osiągnięcia szczęścia, najskuteczniejszym, najpewniejszym i najsłodszym jest przyjaźń. Epikur
Hanna Tuczapska-Ryba jest trenerem.
Prowadzi wspólnie z Iloną Kucińską
KLUB EDUKACYJNYSKUTECZNEGO NASTOLATKA.
Jednym krótkim zwrotem dla mnie prawdziwym przyjacielem jestem „JA SAM” i to m się podoba:).