Żaden inny sport nie rozwinie mięśni tak harmonijnie, żaden nie wpłynie tak korzystnie na serce i układ oddechowy. Mało który tak podniesie wydolność organizmu. Pływanie ma sens i sprawia frajdę. A co najlepsze – pływać każdy może.
Tekst: Antonina Majewska
Pływanie jest bardziej dyscypliną techniczną niż siłową. To nie od energii i tempa poruszania kończynami zależy szybkość i styl, w jakim pokonujemy poszczególne długości basenu. Przeciwnie: gwałtowne ruchy ramion powodują większy opór wody, a więc większy wysiłek wkładany we wprawienie ciała w ruch i szybsze zmęczenie. W pływaniu cała rzecz polega na odpowiednim ułożeniu ciała w wodzie i stworzeniu z niego całości, która będzie stawiać jak najmniejszy opór wodzie. Poobserwujmy na filmach jak pływają wieloryby, delfiny, rekiny, foki czy… zawodowcy. Nie wykonują gwałtownych ruchów. Tak więc ani duża masa, ani brak bardzo rozwiniętych mięśni nie jest powodem, dla którego miałabyś nie pływać.
Pływanie a spalanie kalorii
Z pływaniem jest dokładnie tak samo, jak z każdym innym wysiłkiem fizycznym – bieganiem, jazdą na rowerze czy tańcem. Wszystko zależy od tego, jak długo, jak intensywnie się ruszamy i ile spalimy kalorii. Jeśli idąc na basen usiądziemy w jacuzzi, bądź będziemy stać przy brzegu z nadzieją, że woda z nas „wyciągnie” tłuszcz – zawiedziemy się. Dlaczego wobec tego ćwiczenia w wodzie zalecane są osobom walczącym z dużą tuszą? Bo horyzontalna (leżąca) pozycja pływaka oraz prawo Archimedesa, mówiące, że ciało zanurzone w cieczy traci (pozornie) na wadze tyle, ile waży ciecz wyparta przez to ciało, sprawiają, że obciążenia układu kostno-stawowego są znacznie mniejsze niż w przypadku spacerów, biegów czy jakichkolwiek ćwiczeń gimnastycznych. Do tego kości i stawy są w minimalnym stopniu narażone na urazy. Co zrobić, by pływając pozbyć się zbędnych kilogramów? Pływać regularnie i stosować rozsądną dietę.
Style pływania
Styl klasyczny, czyli żabka
Obserwując pływającego żabką najłatwiej odróżnić zawodnika od amatora. Tułów żabkarza-profesjonalisty jest ustawiony równolegle do powierzchni wody, głowa jest lekko zanurzona, z twarzą skierowaną w dół. Ręce początkowo wykonują ruch w płaszczyźnie poziomej, a następnie pionowej. Amator raczej nie ustawi ciała równolegle do płaszczyzny wody (wymaga to opanowania techniki), a także nie zanurzy twarzy, przyjmując pozycję zwaną potocznie „żabką odkrytą”. Pływanie żabką rozwija mięśnie nóg, które stanowią główną siłę napędową, i mięśnie górnych partii tułowia.
Styl grzbietowy, czyli na plecach
Styl najłatwiejszy dla nieprofesjonalisty. Leżymy na plecach, twarz znajduje się ponad powierzchnią wody, co umożliwia oddychanie we własnym tempie, nogami wykonujemy ruchy nożycowe. Musimy uważać na dwie rzeczy: by zbyt wysoko nie unosić głowy (co może spowodować łamanie się naszej sylwetki jak scyzoryk) i nie załamywać płaszczyzny bioder względem tułowia (mówiąc obrazowo, by pupa nie leciała nam na dno). Pływanie grzbietem poprawia muskulaturę wzdłuż kręgosłupa i sprzyja rozluźnieniu mięśni piersiowych, ramion i karku.
Styl dowolny, czyli kraul
Najszybszy ze styli. Jego cechą charakterystyczną jest rotacja całego ciała wzdłuż linii kręgosłupa. Gdy przenosimy punkt ciężkości z jednego boku na drugi możemy łatwiej wynurzyć bark i przenieść jedną rękę nad wodą, a drugą efektywniej zagarniać wodę. Nogami wykonujemy ruch nożycowy, pamiętając, że powinny one pracować od biodra, a nie od kolana. Pływanie kraulem rozwija mięśnie barkowe, ramion i nóg.
Styl motylkowy, czyli delfin
Trudny. Wymaga i dobrze opanowanej techniki, i perfekcyjnej pracy rąk, nóg i tułowia. Na jeden cykl ruchu rąk przypadają dwa uderzenia nogami. Pierwsze uderzenie nogami wykonujemy, gdy zaczynamy zanurzać ramiona w wodzie, drugie tuż przed wyciągnięciem rąk z wody. Ruch rękami musi byś szybki i bezustanny. Ważnym elementem w technice pływania delfinem jest falisty ruch całego ciała – gdyby przedstawić go graficznie, przypominałby sinusoidę. Pływanie delfinem rozwija mięśnie barków oraz mięsień prosty brzucha.