Wyobraź sobie, że znajdujesz na plaży list w butelce. Stary, rozmoczony, pisany czymś brunatnym. Czy to żart, czy prawdziwe wołanie o pomoc?
Tekst: Sylwia Skorstad
POMOCY
.ni. .. .ótego …. ..st…..y ó…..dzeni …rano … z .szy-
stan.. przy ..ut.op…. . Bal….. – Mężcz…. .. 18. wz….. ……. włos. …… …. … ………. – Ma …… .. praw.. …. Je…. nib..sk. fur.o…k. Tata . …. go .naj. – Fr.d.. i … na B – gros.. … ……. ……. – .. na. ..mordój…..
Duński departament Q, zajmujący się dawnymi, nierozwiązanymi sprawami, dostaje od kolegów ze Szkocji niecodzienną przesyłkę – prawie nieczytelny, pisany krwią dokument. Treść wskazuje na to, że to błaganie o pomoc. Nikt nie wie, czy traktować je poważnie, ale na wszelki wypadek policjanci wieszają powiększony list na ścianie, by od czasu do czasu na niego zerkać i szukać brakujących liter. Każda kolejna spółgłoska i samogłoska będzie ich prowadzić do źródła przerażającej tajemnicy.
Dziwacy z piwnicy
Trzecia powieść z cyklu o grupie wyrzutków głowiącej się nad zakurzonymi zagadkami w podziemiach budynku policji odznacza się tym samym szybkim tempem, co niezapomniana „Kobieta w klatce”. Co i raz ma się ochotę popędzać śledczych. Zakazać im pogaduszek, picia kawy, życia prywatnego. Autor pozwala nam wiedzieć więcej od nich, stąd tylko my zdajemy sobie sprawę, że chodzi o sprawy życia i śmierci. Trzeba się powstrzymywać, by nie przerzucać kolejnych kartek, tylko cierpliwie pozwolić bohaterom, aby sami trafili na właściwy trop.
Departament Q może budzić sympatię w każdym, kto choć raz czuł się odmieńcem. Składa się bowiem z samych dziwaków, którym gdzie indziej trudno by było zagrzać miejsca. Policjant cierpiący po traumatycznych zdarzeniach na ataki paniki, niezwykle bystry sprzątacz z Syrii, który sztuki walki zna o wiele lepiej niż język duński i wreszcie asystentka wysyłająca na zastępstwa zwariowaną bliźniaczkę. Ta zbieranina potrafi jednak myśleć nietuzinkowo i dlatego dostrzega to, czego nie udało się zobaczyć innym. Jest w nich wszystkich coś wzruszającego i niepokojącego zarazem.
Piekło ludzkiego umysłu
Jussi Adler-Olsen wychowywał się w rodzinie znanego duńskiego psychiatry i seksuologa. W dzieciństwie wraz z rodzicami wielokrotnie przeprowadzał się do rezydencji przeznaczonych dla lekarzy pracujących w klinikach psychiatrycznych. W jego domu często rozmawiało się o zagadkach ludzkiej psychiki, stąd u duńskiego pisarza dobra znajomość zagadnień psychologicznych i psychiatrycznych, którą zręcznie wykorzystuje w powieściach.
„Wybawienie” otrzymało w Skandynawii szereg nagród od wydawców i czytelników, w tym Læsernes Bogpris od najbardziej poczytnego krajowego dziennika. Stało się bestsellerem między innymi w Norwegii, na Islandii i w Szwajcarii. Wystarczy lektura pierwszych kilkunastu stron, by przekonać się, że wszystkie komplementy dla tej powieści są zasłużone.
Jussi Adler-Olsen, Wybawienie, Wydawnictwo Słowo/obraz terytoria