Ranking krajów, w których kobiety i mężczyźni mają równe prawa do nauki,
pracy oraz dostępu do wszystkich aspektów życia społecznego,
przygotowano na podstawie danych zebranych od tysięcy uczestniczek ankiety prowadzonej przez trzy niezależne ośrodki badawcze. Sprawdź, gdzie kobietom
żyje się najlepiej na świecie.
Tekst: Sylwia Skorstad
Tworząc ranking, brano pod uwagę kilka obszarów – stopień poszanowania praw człowieka, równouprawnienie płci, stosunek zarobków kobiet i mężczyzn, bezpieczeństwo oraz perspektywy rozwoju dla obu płci. W roku 2017 w pierwszej piątce uplasowały się:
- Szwecja
Za największy atut tego skandynawskiego kraju uznano system edukacji stwarzający kobietom odpowiednie warunki do nauki. Obecnie w Szwecji aż dwie trzecie tytułów uniwersyteckich zdobywają panie. Nauka i praca zawodowa są dla Szwedek łatwo dostępne, między innymi dzięki systemowi opieki społecznej wspierającemu rodzicielstwo. Urlopy „tacierzyńskie” stały się w ciągu ostatnich dwóch dekad bardziej popularne niż wcześniej. Typowa szwedzka rodzina dzieli obowiązki rodzicielskie po równo. Szwedzi są też bardzo wyczuleni na punkcie równouprawnienia w środowisku pracy. Ustawa o Przeciwdziałaniu Dyskryminacji zobowiązuje wszystkich pracodawców do aktywnego promowania równości płci.
- Dania
Wśród innych krajów europejskich Dania wyróżnia się bardzo elastycznym systemem urlopów rodzicielskich,
co pozwala kobietom
i mężczyznom dzielić obowiązki wychowawcze. Podobnie jak w całej Skandynawii, w Danii mężczyźni nie „pomagają kobietom przy dzieciach”, bo zdają sobie sprawę,
że ojcowie i matki, mają nie tylko równe prawa, ale i obowiązki.
Udział kobiet w duńskiej polityce i biznesie jest wyższy od europejskiej średniej dzięki przepisom promującym aktywność kobiet. Danię na tle innych krajów wyróżnia również duża aktywność organizacji kobiecych mających realny wpływ
na politykę kraju.
- Norwegia
Obecnie w Norwegii 40% ojców dzieli z matkami obowiązki rodzicielskie,
biorąc urlopy tacierzyńskie po narodzinach dziecka. W sytuacji, gdy matka nie wypracowała prawa do urlopu macierzyńskiego, może je przejąć pracujący ojciec.
Wielu norweskim rodzinom urlopy tacierzyńskie po prostu się opłacają, bo mężczyźni wciąż zarabiają średnio o około 13% więcej niż kobiety, zatem ich świadczenia rodzinne są bardziej korzystne. Ojciec może zostać z dzieckiem w domu przez
40 tygodni, otrzymując z budżetu zasiłek równy jego zarobkom z ostatnich przepracowanych miesięcy, o ile matka podejmie w tym czasie naukę lub pracę zawodową.
Norwegia zobowiązuje też pracodawców do zatrudniania kobiet na stanowiskach kierowniczych. W Norwegii kobiety z powodzeniem pracują w zawodach gdzie indziej zdominowanych przez mężczyzn.
- Holandia
Wysokie miejsce w tegorocznym rankingu Holandia zawdzięcza polityce zapewniającej kobietom i mężczyznom równy dostęp do edukacji, służby zdrowia, nauki i polityki. W ciągu ostatniego półwiecza kraj ten przeszedł długą drogę
w dziedzinie zapewnienia obywatelom równych szans bez względu na płeć.
Jeszcze w roku 1956 wiele holenderskich kobiet traciło pracę w momencie,
gdy wychodziły za mąż, ponieważ uważano, że jako mężatki nie będą potrafiły pogodzić obowiązków domowych z karierą zawodową. Dziś w Holandii tyle samo kobiet co mężczyzn zdobywa tytuł naukowy doktora, 30% stanowisk kierowniczych
w kraju pełnią kobiety, a różnica w płacach pracowników o tych samych kompetencjach i doświadczeniu to jedynie 8% na niekorzyść kobiet.
- Kanada
Kanada szczyci się imponującą historią inicjatyw mających na celu zapewnienie kobietom równych praw. Już w roku 1884 kobiety mieszkające
w prowincji Manitoba wywalczyły prawo do posiadania i dziedziczenia majątku. Od 1916 roku Kanadyjki mogą głosować w wyborach powszechnych. Jednym z priorytetów polityki rządu kanadyjskiego jest obecnie aktywne wspieranie kobiet
i dziewcząt w pełnym uczestnictwie w życiu społecznym, politycznym i ekonomicznym kraju. Aby dobrze wypełniać to zadanie, Kanadyjczycy zbierają informacje statystyczne z całego kraju i co roku przygotowują ich dogłębną analizę pod kątem równouprawnienia płci. Gdy okazuje się,
że w którymś z obszarów istnieje wyraźna różnica wynikająca z nierówności szans,
na bieżąco podejmowane są działania naprawcze.
W omawianym rankingu Polska zajęła 21 miejsce, plasując się między Portugalią
i Singapurem.