Charakterystyczna pętla między sztuką a życiem definiuje najbardziej nam współczesny nurt sztuki. Z punktu widzenia krytyki sztuki nie sposób zignorować momentu, gdy kobieta – artystka zostaje matką.
16 artystek młodego pokolenia: Anna Bedyńska, Patrycja Dołowy, Bo Dzierwa, Agata Endo Nowicka, Anna Grzelewska, Elżbieta Jabłońska, Klara Kopcińska, Katarzyna Korzeniecka, Cecylia Malik, Małgorzata Malwina Niespodziewana, Joanna Pawlik, Izabela Rabenda, Agnieszka Sandomierz, Patrycja Trzepizur, Viola Tycz, Aleksandra Wasilkows.
Do niedawna artystki feministyczne pomijały temat macierzyństwa lub traktowały go marginalnie (pojawiał się on zazwyczaj w symbolicznej formie – matki jako ikony itp). Tymczasem macierzyństwo w kontekście tożsamości i głębokich przeżyć egzystencjalnych jest tematem niezwykle ważnym dla sztuki i dla współczesnej kultury w ogóle. W ciągu ostatnich kilku, kilkunastu lat spojrzenie na macierzyństwo zaczęło się zmieniać. Macierzyństwo przestało być kojarzone z rezygnacją z życia publicznego, zawodowego, a grupa świadomych matek chce zmieniać stereotypowe postrzeganie macierzyństwa w Polsce. Twórczynie matki pokazują macierzyństwo, jako ważny etap w ich życiu, nową świadomość siebie i swojego ciała, inne sztuką wyrażają bunt przeciwko do niedawna jedynie słusznemu wizerunkowi Matki Polki, upublicznianiu swojego macierzyństwa i kojarzenia matki tylko z jedną społeczną rolą, jeszcze inne poprzez stanie się matką zmieniają punkt widzenia i patrzenia na otaczającą rzeczywistość.
Kiedy pada hasło „sztuka matek”, podnoszą się głosy sceptyków, którzy pytają, jakie znaczenie ma to, że artystka jest też matką? Okazuje się, że często ma to znaczenie kluczowe. Matki-artystki są przede wszystkim negocjatorkami, wciąż muszą bowiem negocjować pomiędzy sferą twórczości a obszarem domowych obowiązków związanych z opieką nad dzieckiem – sferami, które są względem siebie nieprzystawalne w tym sensie, że kulturowo przypisano im odmienne, wręcz wykluczające się znaczenia. Niektóre dawne artystki musiały wybierać pomiędzy sztuką a macierzyństwem, inne – czuły się winne zajmując się twórczością, zamiast dziećmi. Ich sztukę nieraz traktowano jako fanaberię. (…)Współczesne artystki wchodząc na obszar sztuki, nie płacą już tak wysokiej ceny, nie muszą już wybierać między dzieckiem a sztuką, ale macierzyństwo jako ważne doświadczenie dla wielu z nich staje się tematem sztuki, skłania je często do innego spojrzenia na rzeczywistość, niekiedy do zobaczenia jej oczyma dziecka, a innym razem – do większej troski o otoczenie i środowisko naturalne. Znakomicie pokazują to prace prezentowane na wystawie „Sztuka matek”. Bo artystki – matki wciąż pozostają negocjatorkami, tworzą w obszarze „pomiędzy” – pomiędzy wielką sztuką a codziennością, pomiędzy pracownią a dziecięcym pokojem i kuchnią, pomiędzy własnymi artystycznymi aspiracjami a obowiązkami związanymi z macierzyństwem.
(Fragment tekstu Izabeli Kowalczyk „Matki, artystki, negocjatorki”)
Ekspozycja wystawy: 19.05- 22.06. 2012 wstęp wolny Galeria No Women No Art w Poznaniu, ul. Kutrzeby 10 (WSNHiD, 2 piętro) Kuratorka wystawy Katarzyna Haber Pomysłodawczyni projektu: Patrycja Dołowy z Fundacji MaMa Właścicielem wystawy jest Fundacja MaMa