Seks z drzewem, fascynacja seksualna przestępcami, fantazjowanie o klęskach żywiołowych – istnieją tak niezwykłe sposoby osiągania satysfakcji seksualnej, o jakim nie śniło się filozofom.
Parafilia seksualna to termin używany obecnie na określenie dewiacji seksualnej. To, co niegdyś nazywaliśmy pejoratywnie „zboczeniem”, dziś naukowcy definiują jako parafilię. Osoby cierpiące na ten rodzaj zaburzeń mogą odczuć podniecenie seksualne, a następnie doświadczyć satysfakcji seksualnej tylko pod warunkiem wystąpienia konkretnego bodźca. O ile u większości z nas to cały wachlarz bodźców erotycznych może wywołać podniecenie – dotyk kochanka, jego zapach, wspomnienie miłej sceny łóżkowej, fragment filmu z nagością, czy lektura książki – o tyle dewiant potrzebuje ściśle określonego bodźca, często niezwykłego. Aby jednak jego przypadek można było zaklasyfikować jako chorobowy, parafilia musi mieć negatywny wpływ na jego życie – powodować pogorszenie się sytuacji społecznej, psychicznej lub prawnej. Innymi słowy, dewiacja zaczyna być naprawdę groźna wtedy, kiedy wpływa na nasze życie lub życie otaczających nas osób, a nie tylko dobór fantazji erotycznych.
Na seksualnych bezdrożach
Duża część parafilii nie wpływa znacząco na życie codzienne. Można np. odczuwać obsesyjną fascynację erotyczną dużymi mięśniami, ale jeśli stały partner takie posiada, oboje mogą czerpać z seksu dużo radości. Można czerpać rozkosz z dotykania nagich stóp partnera, i o ile zadawala to oboje kochanków, można z tym satysfakcjonująco żyć. O niektórych parafiliach słyszymy jednak bardzo rzadko. Dla borykających się z nimi osób bywają źródłem cierpienia, a dla seksuologów wyzwaniem. Wśród nich można wymienić na przykład:
Dendrofilię, czyli pociąg seksualny do drzew.
Autonepiofilię, czyli osiąganie pobudzenia erotycznego poprzez odrywanie ról z okresu niemowlęctwa, np. przebieranie się w ubranka niemowlaka, korzystanie z pieluch i smoczka.
Froteryzm: stan, w którym jedynym lub preferowanym sposobem osiągania satysfakcji seksualnej jest ocieranie się o ciało obcej osoby w zatłoczonych miejscach publicznych. Najczęściej uprawiany w pociągach, tramwajach i autobusach. Co ciekawe, ten rodzaj parafilii jest często spotykany w Japonii, a z jego powodu niektóre firmy zajmujące się transportem miejskim w tym kraju wprowadziły wagony wyłącznie dla kobiet.
Hybristofilię: parafilia w której jedynym lub preferowanym obiektem pożądania seksualnego są przestępcy. Podniecie seksualne u osoby dotkniętej ta przypadłością wywołują kochankowie, którzy w społecznym odczuciu popełniły szczególnie brutalne zbrodnie. O wiele częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn, a cierpiące na nią osoby zwykle doświadczyły w dzieciństwie traumatycznych przeżyć.
Kanibalizm seksualny, inaczej worarefilię: osiągnięcie pobudzenia jest możliwe poprzez wyobrażenia scen zjadania innej osoby lub bycia przez nią zjadanym. W skrajnych przypadkach przybiera formę aktywną i prowadzi do konsumpcji części ludzkiego ciała.
Symforofilię: parafilia występująca najczęściej u kobiet, a polegająca na przeżywaniu w wyobraźni masowych katastrof i klęsk żywiołowych, w których giną ludzie. Fantazje te są źródłem pobudzenia seksualnego.
Somnofilia, czyli inaczej zespół śpiącej księżniczki: cierpiąca na nią osoba może osiągnąć satysfakcję seksualną jedynie, jeśli do pieszczot lub stosunku dochodzi podczas snu.
Choć mechanizm powstawania parafilii nie jest całkowicie poznany (większość naukowców skłania się ku tezie, iż kluczową rolę odgrywa tu warunkowanie na konkretny bodziec), można je leczyć. Objawy i związane z tym niedogodności warto zgłosić lekarzowi seksuologowi i przedyskutować możliwe formy terapii.