Migrena najczęściej występuje u kobiet w średnim wieku.
Jednak dotyczy tak wielu osób, że migrenowe bóle głowy znalazły
się w pierwszej dwudziestce dolegliwości, w klasyfikacji Światowej
Organizacji Zdrowia, których negatywne działanie wpływa na jakość
życia. Jak sobie z nimi radzić?
Konsultacja: dr n. med. Mirosława Gałęcka, Instytut Mikroekologii
w Poznaniu
Choć ból migrenowy łatwo
pomylić ze zwykłym bólem
głowy, między tymi dwiema
dolegliwościami nie można
postawić znaku równości.
Punktem wspólnym jest
występowanie intensywnego
bólu, jednak migrena to zwykle
pulsujący, jednostronny
i długotrwały (utrzymujący
się nawet do 3 dni) ból w okolicy
skroni, choć z czasem może
być on odczuwalny w całej głowie. Przede wszystkim jest to schorzenie przewlekłe, powtarzające się systematycznie.
Dodatkowo objawy migreny znacznie wychodzą poza obręb głowy. Towarzyszą
jej inne dolegliwości, takie jak: wyczulona wrażliwość na bodźce zewnętrzne,
np. dźwięki, zapachy, światło, a nawet mdłości i wymioty.
Ból z aurą
Migreny można podzielić na: epizodyczne (występujące rzadziej niż 15 dni
w miesiącu) oraz przewlekłe, czyli bóle trwające nawet 4 godziny, częściej
niż 15 dni w miesiącu, przez okres minimum 3 miesięcy. Wśród nich
rozróżnia się także tzw. migreny z aurą i bez aury. Co to oznacza w praktyce?
Migrena z aurą, inaczej zwana klasyczną, stwierdzana jest znacznie rzadziej.
Charakteryzuje się tym, że ból poprzedzony jest innymi objawami, które mogą
utrzymywać się od kilku minut nawet do godziny. Są to między innymi: problemy
z widzeniem, sztywność mięśni, brak apetytu czy zmienność nastroju.
Natomiast migrena
bez aury, czyli zwyczajna,
pojawia się nagle,
nie dając wcześniej
o sobie znać.
Bóle są częste,
a ich pojawienie
się w zasadzie
uniemożliwia
dalsze normalne
funkcjonowanie,
np. pracę
przy komputerze.
To, że chory
nie przeczuwa
zbliżającego się bólu, nie znaczy, że nie odczuwa innych dolegliwości.
Migrenie bez aury towarzyszyć mogą, np. wymioty czy światłowstręt.
O tej zwyczajnej odmianie możemy mówić, dopiero gdy napady są powtarzalne
i wystąpiły wcześniej minimum 5 razy.
Przyczyny migreny
Nadal nieznane są wszystkie przyczyny występowania migreny i mechanizm
jej powstawania. Do czynników, które przyczyniają się do jej istnienia zalicza
się nie tylko wrodzone predyspozycje, czyli uwarunkowania genetyczne,
ale także przyczyny zewnętrze, takie jak urazy głowy czy nadużywanie leków
przeciwbólowych. Naukowcy stwierdzili także, że do migreny przyczyniają
się zmiany zachodzące w gospodarce hormonalnej, menstruacja, odwodnienie,
brak snu, stres, ale także prowadzenie złego trybu życia oraz niewłaściwa dieta.
Najnowsze badania pokazują, że spożywanie niektórych pokarmów mogą znacząco
wpłynąć na powstanie migreny. Zazwyczaj są to produkty bogate w histaminę,
np. napoje alkoholowe, tyraminę, która występuje m. in. cytrusach, kiszonkach
i owocach morza oraz fenyloetyloaminę, zawartą w czekoladzie i wędlinach.
Także niedobór witamin i niektórych związków mineralnych w diecie sprawia,
że migrena staje się bardziej prawdopodobna. Chodzi głównie o magnez
oraz ryboflawinę (witamina B2).
Dieta eliminacyjna
Na migrenę mogą wpływać również inne pokarmy, których standardowo nie wiążemy
z występowaniem bólów głowy. Warto więc dokładnie sprawdzić, jakie produkty,
które znajdują się w codziennej diecie, mogą negatywnie wpływać na zdrowie.
Wykonując badanie krwi (test ImuPro) na alergię IgG-zależną, czyli opóźnioną,
pacjent otrzyma listę pokarmów potencjalnie szkodzących, które należy wykluczyć
z menu. Lekarz lub dietetyk wprowadzi tzw. dietę eliminacyjną, która polega
na zastąpieniu składników szkodzących, produktami o podobnych wartościach
odżywczych. Badani, którzy po zdiagnozowaniu alergii IgG-zależnej przeszli
na dietę eliminacyjną, zauważyli u siebie znaczną poprawę samopoczucia,
w tym mniejszą częstotliwość występowania napadów migreny, krótszy czas
ich trwania oraz poprawę w funkcjonowaniu układu pokarmowego.
Nie tylko farmakologia
Bóle migrenowe leczy się farmakologicznie za pomocą silnych leków
przeciwbólowych, dobranych przez lekarza. Schorzenia tego nie da
się jednak wyleczyć, choć można w zadowalającym stopniu ograniczyć
jego występowanie. Warto prócz leczenia farmakologicznego wspomóc
terapię odpowiednim trybem życia, czyli zapewniać organizmowi odpowiednią
dawkę snu, ruchu oraz zwrócić uwagę na dietę.
